ဘ၀တြင္ျကည္နူးစရာဟု၊လြမ္းေမာဖြယ္ရာဟုခံစားမိခဲ႕သည္႕
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမ၊ ဦးခ်စ္လဘက္ရည္ဆိုင္၊ အဓိပဓိလမ္းမျကီး နွင္႔ ေရတမာ
ရြက္၀ါေျခာက္မ်ား၊ ေတာင္ငူေဆာင္၊ရာမညေဆာင္နွင္႕ ညေနခင္းအင္းလ်ွားကန္ရွိ အေျကာ္ဆိုင္ ..စသည္႕ စိန္ပန္းေရာင္စံု ကံ႔ေကာ္ပန္းရနံ႕ ထံုသင္းသည္႕တကၠသိုလ္၀န္းက်င္ကို
ကာလျကာရွည္ခြဲခြါခဲ႔ျပီးေသာ္ျငားလည္း…မေန႕တေန႕ကလိုပင္…ျပန္လည္ခံစားမိသည္။ ထို႕ေျကာင္႕စာေရးသားေတာ႕မည္ဆိုလ်င္ဦးစြာေရးသားမည္႕အေျကာင္းအရာကို
နွလံုးသားနွင္႕ဥေဏွာက္သို႕တိုင္ပို႕ေဆာင္ရသည္ျဖစ္ရာ. . အသက္ ( ၂၅ ) နဲ႕ ( ၃၀ ) ၀န္းက်င္တြင္
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၏၀န္းက်င္အေျကာင္းအရာကိုသာေရးျဖစ္သည္။.
သို႕ေသာ္အခ်ိန္ကာလ၏ကုန္ဆံုးျခင္းနွင္႕အတူဘ၀ဟူေသာေရတေျကာတြင္စုန္ခ်ီတလွည္႕ဆန္ခ်ီတသက္ျဖင္႕အသက္အရြယ္သည္လည္းျကာေျငာင္းလာခဲ႔သည္။
ေက်ာင္းတုန္းကသူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕ဆိုလ်င္
ေသသူေသ၊မေသသူကသားသမီးေျမးတို႕ျဖင္႕
။ေက်ာင္းတုန္းကအေျကာင္းေျပာျကလ်င္မိမိကုိယ္ကိုငယ္သြားသည္ထင္ရသည္ဟုေျပာျကေသာ္လည္း၊မိမိအေနျဖင္႕
ရွက္သည္႕စိတ္နွင္႕အတူေအာ္ငါတို႕ေတာ္ေတာ္ေလးရူးခဲ႔တာဘဲဟုခံစားမိသည္။ထိုစဥ္ကမိမိေရးခဲ႔ေသာစာသည္
တကၠသိုလ္တက္ေရာက္ခဲ႕သည္႕ သူတို႕သာလ်င္ခံစားနိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။
အမွန္စင္စစ္
မည္သူမဆို ခံစားသိတတ္နိုင္ေသာစာကိုေရးသားလိုသည္႕ဆနၵ၊ လူတန္းစားမေရြး၊ အသက္ပိုင္းျခားမေရြး
တက္ေရာက္ေနျကေသာ ဘ၀စာေပမ်ားကိုသင္ျကားေနျကရသည္႕
ဘ၀ တကၠသိုလ္အေျကာင္းကို
ေရးသားလိုသည္႕ဆနၵ၊တနည္းအားျဖင္႕ အကၡရာမပါေသာစာမ်ားကိုသင္ျကားေနျကသည္႕စာေပမ်ားကို မိမိနိုင္စြမ္းေသာအသိ၊
အေတြ႕အျကံုမ်ားျဖင္႕မွ်ေ၀ေပးလိုသည္႕ဆနၵ ….ထို…ထိုေသာ ဆႏၵမ်ားျဖင္႕ စာေရးသားလိုျခင္းသည္
မိမိ၏စာေပသစၥာစကားသာျဖစ္ပါသည္။
ေမတၱာရည္လ်က္
မခင္မိုးညို
